اسدبگی، ر. و صمدی، ع.، 1395. بررسی رابطه عزت نفس مدیران بر مسئولیت پذیری کارکنان جمعیت هلال‌احمر استان همدان. نخستین اجلاس بین المللی پارادایم های نوین مدیریت- هوش تجاری و سازمانی. تهران، دانشگاه شهید بهشتی.
براتیان، ا.، 1395. نقش آموزش مهارت های اجتماعی بر میزان کم رویی دانش‌آموزان دختر. اولین اجلاس بین المللی پژوهش های نوین در حوزه علوم تربیتی و روانشناسی و مطالعات اجتماعی ایران. قم، دبیرخانه دائمی اجلاس.
تقوایی یزدی، م.، 1395. رابطه مؤلفه های سلامت سازمانی با اعتماد سازمانی و مسئولیت پذیری اجتماعی دبیران آموزش و پرورش ساری. فصلنامه رهیافتی نو در مدیریت آموزشی. سال 7، شماره 3، پیاپی 27، صفحات 95 تا 116.
تیمورنژاد، ک.؛ یوزباشی، ع. و ابراهیمی، م.، 1396. عوامل مؤثر بر آموزش شهروندی با تأکید بر توسعه پایدار شهری (مورد مطالعه: شهرداری زنجان). فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری. جلد 5، شماره 19، صفحات 79 تا 95.
جهانیان، ر. و حمدی، م.، 1392. نقش آموزش شهروندی بر میزان پذیرش اجتماعی مدیران فرهنگی در سازمان‌های آموزشی. فصلنامه مطالعات مدیریت شهری. سال 5، شماره 15، صفحات 99 تا 108.
رادمنش، ع. و سعدی پور، ا.، 1396. اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی در انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران. فصلنامه روانشناسی مدرسه. دوره 6، شماره 2، شماره پیاپی 22، صفحات 44 تا 63.
زمانی مقدم، ا. و سعیدی، م.، 1392. بررسی تأثیر آموزش محیط زیست بر ارتقای دانش، نگرش و مهارت معلمان مقطع ابتدایی منطقه 12 آموزش و پرورش تهران. فصلنامه آموزش محیط زیست و توسعه پایدار.
دوره 1، شماره 3، صفحات 19 تا 30.
سراج امانی، ج. و بگ زاده، ش.، ۱۳۹۴. بررسی تأثیر نقش مهارت های اجتماعی در توان بخشی شغلی کارکنان تأمین اجتماعی شهر اردبیل. دومین اجلاس بین المللی اقتصاد، مدیریت و فرهنگ ایرانی اسلامی. اردبیل، موسسه پیشگامان فرهیختگان فرهنگ و اندیشه ولیعصر، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اردبیل.
شاه محمدی، ع. و هاشمی پور، س.، 1394. بررسی نقش برنامه های آموزشی و سریال های شبکه 5 تلویزیون در آموزش مهارت های شهروندی. مطالعات رسانه ای. سال 10، شماره 29، صفحات 89 تا 98.
صالحی، ص. و امام قلی، ل.، 1391. مطالعه تجربی رابطه آگاهی و رفتارهای زیست محیطی (مطالعه مناطق شهری و روستایی شهرستان سنندج). مسائل اجتماعی ایران. سال 3، شماره 1، صفحات 121 تا 147.
کرامتی نژاد، ح.، 1395. میزان اثربخشی دوره های آموزش شهروندی بر رفتار زنان خانه دار شهر تهران در امر مدیریت پسماندهای خانگی (مطالعه موردی زنان خانه دار منطقه 18 تهران). همایش بین المللی زنان و زندگی شهری، تهران، شهرداری تهران.
کریمی, م.؛ جعفری نیا، غ.؛ معصومی جهتلو، م. و شفیعی نسب، ا.، ۱۳۹۴. بررسی دانش، نگرش و مهارت زیست محیطی دانشجویان فنی و مهندسی. اولین اجلاس بین المللی و چهارمین اجلاس ملی آموزش مهندسی (با تکیه بر فن آوری های نوین یادگیری)، شیراز، دانشگاه شیراز.
کوهی، ک.، 1395. بررسی تأثیر سلامت سازمانی بر مسئولیت پذیری اجتماعی (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه تبریز). فصلنامه توسعه اجتماعی. دوره 10، شماره 4، صفحات 33 تا 58.
مالکی زاده، ف. و قلتاش، ع.، 1395. اثربخشی آموزش مهارت های شهروندی بر مسئولیت پذیری دانش‌آموزان دختر دوره اول متوسطه ناحیه 4 شیراز. اجلاس ملی دانش و فناوری روانشناسی، علوم تربیتی و جامع روانشناسی ایران، تهران، موسسه برگزارکننده همایش‌های توسعه محور دانش و فناوری سام ایرانیان.
محمدخانی، ک.؛ محمد داودی، ا. و حسینی، س.، 1392. عوامل مؤثر بر رضایت فراگیران از آموزش‌های شهروندی سراهای محله شهر تهران. فصلنامه مطالعات مدیریت شهری. سال 5، شماره 14، صفحات 27 تا 38.
مؤمنی، م.، ۱۳۹۴. بررسی تاثیر آموزش محیط زیست در دانش، نگرش و مهارت زیست محیطی بهورزان خانه‌های بهداشت مطالعه موردی: شهرستان خوانسار. دومین اجلاس بین المللی توسعه پایدار، راهکارها و چالش ها با محوریت کشاورزی، منابع طبیعی، محیط زیست و گردشگری، تبریز، دبیرخانه دائمی اجلاس بین المللی توسعه پایدار، راهکارها و چالش ها.
نجار نهاوندی، م. و آبخوش، م.، 1394. سنجش تأثیر آموزش شهروندی بر توانمندسازی زنان مطالعه موردی منطقه 6 شهرداری تهران. زن در توسعه و سیاست. دوره 13، شماره 1، صفحات 131 تا 149.
نیازی، م. و جعفرپور، م.، 1394. رابطه میان آموزش های شهروندی با میزان پایبندی به فرهنگ شهروندی مورد مطالعه: شهروندان تهرانی در سال ۱۳۹۳. فصلنامه شهر پایدار. جلد 2، شماره 2، صفحات 1 تا 18.
واحدی، ر. و خوش‌نظر، ا.، 1395. رابطه بین مهارت های اجتماعی با عزت نفس کارکنان سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان قزوین. دومین همایش ملی پژوهش های نوین در حوزه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی ایران، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات اسلامی سروش حکمت مرتضوی.
Dhanesh, G., 2020. Who cares about organizational purpose and corporate social responsibility, and how can organizations adapt? A hypermodern perspective. Business Horizons. 10.1016/j.bushor.2020.03.011.
Gaudelli, W., 2016. Global Citizenship Education: Everyday Transcendence. New York, NY: Routledge.
Ghebru, B. and Lloyd, M., 2020. From civic to citizenship education: Toward a stronger citizenship orientation in the Ethiopian CEE curriculum. International Journal of Educational Development. 72. 102143. 10.1016/j.ijedudev.2019.102143.
Hui-Wen C.S.; El-Manstrly, D.; Tseng, M.L. and Ramayah, T., 2020. Sustaining customer engagement behavior through corporate social responsibility: The roles of environmental concern and green trust. Journal of Cleaner Production, Vol. 262.
Ibrahim, N.A.F., 2017. The relationship between corporate social responsibility and employer attractiveness in Egypt: The moderating effect of the individual’s income. Contemporary Management Research. Vol. 13,
No. 2, pp: 81-106. https://doi.org/10.7903/cmr.17430
Kim, Y., 2019. Global citizenship education in South Korea: ideologies, inequalities, and teacher voices. Globalisation, Societies and Education. Vol. 17, No. 2, pp: 177-193. DOI: 10.1080/14767724.2019.1642182
Kissling, M.T., 2018. Social studies and beyond: attending to informal citizenship education in schools. Social Studie
s Research and Practice. Vol. 13, No. 2, pp: 289-300. https://doi.org/10.1108/SSRP-06-2017-0033
Lu, J.; Ren, L.; Yao, S.; Qiao, J.; Mikalauskiene, A. and Streimikis, J., 2020. Exploring the relationship between corporate social responsibility and firm competitiveness. Economic Research Ekonomska Istraživanja. Vol. 33, No. 1, pp: 1621-1646.
Matson, J., 1983. Development of a rating scale to measure social skills in children: The matson evaluation of social skills with youngsters (MESSY). Behaviour Research and Therapy. Vol. 21,
No. 4, pp: 335-340. doi:10.1016/0005-7967(83)90001-3.
Maurer, M. and Bogner, F.X., 2020. Modelling environmental literacy with environmental knowledge, values and (reported) behavior, Studies in Educational Evaluation, Vol. 65.
McCrae, R.R. and Costa, P.T., 1985. Updating Norman’s adequate taxonomy: Intelligence and personality dimensions in natural language and in questionnaires. Journal of Personality and Social Psychology. Vol. 49, pp: 710-721.
Santos, G.; Marques, C.S.; Justino, E. and Mendes, L., 2020. Understanding social responsibility’s influence on service quality and student satisfaction in higher education. Journal of Cleaner Production. https://doi.org/10.1016/j.jclepro.2020.120597
Shah, Q., 2019. Citizenship education in the United Kingdom and the adult migrant. Education, Citizenship and Social Justice.
Sim, J.B.Y. and Chow, L.T., 2019. Confucian thinking in Singapore’s citizenship education. Journal of Moral Education. DOI: 10.1080/03057240.2018.1556155
Sincer, I.; Severiens, S. and Volman, M., 2019. Teaching diversity in citizenship education: Context-related teacher understandings and practices. Teaching and Teacher Education. Vol. 78,
pp: 183-192.
Suganthi, L., 2019. Examining the relationship between corporate social responsibility, performance, employees’ pro-environmental behavior at work with green practices as mediator. J. Clean. Prod. 232, 739e750.
Szczytko, R.; Stevenson, K.; Peterson, M.N.; Nietfeld, J. and Strnad, R.L., 2018. Development and validation of the environmental literacy instrument for adolescents. Environmental Education Research. DOI: 10.1080/13504622.2018.1487035.
UNESCO. 2015. Global Citizenship Education: Topics and Learning Objectives. Paris: UNESCO.
Zhong, M. and Zhang, J., 2015. Analysis of the citizenship education of China’s junior high school stage. Asian Education and Development Studies. Vol. 4, No. 2, pp: 190-203. http://dx.doi.org/10.1108/AEDS-05-2014-0018
Zúñiga, C.; Cárdenas, P.; Martínez, R. and Valledor, L., 2019. Teachers’ classroom practices for citizenship education: Experiences of teachers rated as outstanding. Citizenship. Social and Economics Education. 204717341988797. 10.1177/2047173419887972.
)